Lalka

Film nie jest wierną adaptacją jednej z najznakomitszych powieści polskiej literatury, lecz całkowicie swobodną kreacją na motywach jej fabuły. Nic nie pozostało z metafory dziejów trzech pokoleń; na ekranie dominuje Wokulski w apodyktycznej kreacji Mariusza Dmochowskiego i jego osobisty dramat wpisany w obyczajową mozaikę Warszawy końca XIX w. Cechą postaci Wokulskiego jest wewnętrzne rozdarcie spowodowane nieodwzajemnioną miłością do Izabelli Łęckiej, nieszczęściem zaś – jego nazbyt romantyczna dusza i nieporadność samotnika zagubionego w schorowanym, groteskowym społeczeństwie, którego życie Has maluje w iście turpistycznych obrazach.