Kino we Wrocławiu

Najnowsze dzieło Luki Guadagnino „Po polowaniu” to trzymający w napięciu dramat psychologiczny. Julia Roberts gra Almę Olsson, profesorkę w collegu, której życie osobiste i zawodowe jest na rozdrożu. Jedna ze studentek Maggie (Ayo Edebiri) wnosi oskarżenie przeciwko wykładowcy (Andrew Garfield). Mroczny sekret z przeszłości Almy grozi ujawnieniem. Luka Guadagnino to włoski reżyser takich filmów jak: "Tamte dni tamte noce", "Challengers" czy "Suspiria".

Film zrealizowany na podstawie bestsellerowej powieści – „Gdyby nie ty” autorstwa Colleen Hoover opowiada historię Morgan Grant (Allison Williams) i jej nastoletniej córki Clary (Mckenna Grace), których już i tak napięta relacja zostaje wystawiona na próbę po tragicznym wypadku, który ujawnił szokującą zdradę. W obliczu rodzinnych sekretów, które wychodzą na jaw, Morgan i Clara muszą zmierzyć się z przeszłością, poradzić sobie z żałobą i na nowo zdefiniować, czym są miłość i zaufanie — zarówno wobec siebie, jak i wobec innych. Poruszająca opowieść o odporności, dojrzewaniu i sile więzi między matką a córką.

„Franz Kafka” – długo oczekiwana, międzynarodowa produkcja w reżyserii wielokrotnie nagradzanej Agnieszki Holland – to nie tylko portret literackiej ikony XX wieku, która nieprzerwanie inspiruje artystów i fascynuje kolejne pokolenia. To opowieść o wrażliwym człowieku, którego lęki i dylematy mocno rezonują z dzisiejszym młodym pokoleniem. Reżyserka podąża śladami swojego bohatera, budując z najważniejszych momentów jego życia niezwykłą mozaikę. Przedpremierowy seans w Kinie Kosmos odbędzie się w sobotę 11 października, a prelekcję przed filmem wygłosi Kamil Szczygieł. Franz Kafka – młody człowiek uwięziony w koszmarze biurokratycznej codzienności, przypominającej dzisiejszą rzeczywistość pracowników wielkich korporacji. Wegetarianin z wyboru – zanim stało się to powszechne. Syn despotycznego ojca uwikłany w kruche relacje z kobietami. Pogrążony w egzystencjalnym kryzysie na długo przed tym, kiedy samotność stała się efektem ubocznym mediów społecznościowych. Niezrozumiany, pełen lęków, uciekał w świat ironii, absurdu i wyobraźni, tworząc dzieła, które uczyniły go jednym z najwybitniejszych pisarzy XX wieku. Obraz Agnieszki Holland jest polskim kandydatem do Oscara za najlepszy film międzynarodowy!

Najbardziej wystrzałowy film tegorocznego festiwalu w Cannes, gdzie zasłużenie otrzymał Nagrodę Jury. Ojciec (świetny Sergi López) rozpaczliwie szuka córki na nielegalnych, pustynnych imprezach rave’owych w Maroku. Po kilku dniach tułaczki trafia na bandę kolorowych outsiderów i wraz z nimi zmierza tuż pod granicę z Mauretanią, gdzie sytuacja wymyka się spod kontroli… Sirât to odjazdowe połączenie survivalowego thrillera spod znaku Ceny strachu czy Mad Maxa z krytyczną perspektywą Zabriskie Point Antonioniego. Fenomenalnie nakręcony film autora pamiętnej Siły ognia Olivera Laxe trzyma w napięciu, zachwyca elektryzującą ścieżką dźwiękową Kangdinga Raya i nie daje o sobie zapomnieć. To film-przygoda, którego rewersem jest zaskakująca refleksja o współczesnym eskapizmie – polityka dopadnie nas zawsze i wszędzie, a otaczająca nas rzeczywistość to istne pole minowe (dosłownie).

Ciemności kryją ziemię – przynajmniej przed wzrokiem obcych. Bo oświecenie nie jest potrzebne tej wiosce, funkcjonującej na własnych zasadach, poza czasem. A jednak Historia jest nieubłagana: o ziemię i jej plony dopominają się arystokraci, którzy chcą wieś zmodernizować, a więc także ograbić z jej natury, życiodajnej i okrutnej jednocześnie. Walter Thirsk (świetna, niemal eteryczna rola Caleba Landry’ego Jonesa), dobry duch społeczności i jej zarządca z nadania zdziecinniałego lorda (Harry Melling), próbuje mediować z przedstawicielami władców – wyjaśnia im cykl życia swojego mikroświata, który zapewnia jego ludziom kruchą harmonię. Zmiana jest jednak nieuchronna. Prezentowane w konkursie głównym ostatniego festiwalu w Wenecji Harvest Athiny Rachel Tsangari przypominają powołane do życia obrazy Pietera Bruegla. Nakręcony na taśmie 16 mm film zachwyca zdjęciami Seana Price’a Williamsa (współpracownik m.in. Alexa Rosa Perry’ego i braci Safdie), meandryczną narracją rodem z baśni braci Grimm i bezwzględnym szacunkiem dla ludzi związanych z ziemią – na dobre i złe.

„Być kochaną” – nowy film producentów „Najgorszego człowieka na świecie” – przewrotnie przypomina, że najważniejsza z miłości to ta, którą obdarzamy siebie samych. Czerpiąc z własnych doświadczeń, debiutująca w pełnym metrażu Lilja Ingolfsdottir stworzyła wielowymiarową opowieść o kobiecie, która po porażce pierwszego związku ma odwagę dać sobie drugą szansę. Wyróżniony aż pięcioma nagrodami na festiwalu w Karlowych Warach oraz niekwestionowany zwycięzca norweskiego odpowiednika Oscarów, „Być kochaną” urzeka empatią i szczerością w stawianiu pytań o miłość, bliskość i samoakceptację. Maria (Helga Guren) wchodzi w kolejną relację z nadzieją na nowy początek. Wystarczy jedno spojrzenie i czuje się, jakby znała Sigmunda (Oddgeir Thune) całe życie, a namiętny romans szybko przeradza się w poważny związek. Historia w „Być kochaną” zaczyna się tam, gdzie kończy się większość love stories. Codzienność w patchworkowej rodzinie szybko ujawnia niespełnione ambicje, niewyrażone uczucia i sprzeczne potrzeby, które kumulują się w emocjonalną bombę – a ta pewnego wieczoru wybucha. W „Być kochaną” przejrzy się wiele kobiet, które starają się pogodzić bycie partnerką i matką, bez rezygnowania z siebie. Empatyczny, ale stawiający na szczerość, pełen gniewu i łez, a jednak terapeutyczny film Norweżki proponuje głęboką refleksję nad tym, kim jesteśmy w relacjach i z czego rezygnujemy, próbując sprostać cudzym oczekiwaniom. „Być kochaną” pozwala jednak uwierzyć w kolejną szansę, widząc w kryzysie początek pięknej, nowej relacji: ze sobą.

16 września 2025 roku pożegnaliśmy Roberta Redforda – ikonę Hollywood będącą uosobieniem elegancji, wdzięku i wszechstronności. Dziś chcemy złożyć hołd temu znakomitemu aktorowi za sprawą pokazów westernu „Butch Cassidy i Sundance Kid” oraz melodramatu „Pożegnanie z Afryką”, a więc dwóch filmów, które – także dzięki znakomitym kreacjom Redforda – na trwałe zapisały się w historii amerykańskiego kina.

Akcja tego urzekającego pięknem afrykańskich krajobrazów filmu rozgrywa się w nostalgicznej atmosferze lat 10. i 20. ubiegłego wieku. Meryl Streep kreuje rolę ekscentrycznej, a przy tym odważnej i przedsiębiorczej Dunki, która postanawia założyć w Kenii plantację kawy. Nie ma jednak wiele szczęścia: mąż ją zdradza, interes upada, a ukochany mężczyzna bez reszty poświęca się swej wielkiej pasji - samolotom. Film, opowiedziany w niespiesznym rytmie, jest popisem aktorskim trojga głównych wykonawców, a także pokazem sztuki operatorskiej Davida Watkina, który w swojej kategorii otrzymał Oscara. W sumie film zebrał aż siedem statuetek.

To film, który łączy dramat historyczny z elementami thrillera – pełen napięcia i niespodziewanych zwrotów akcji. Rok 1981 – to czas zimnej wojny, intryg i tajnych operacji. Kreml wydaje rozkaz: zlikwidować Jana Pawła II. W sam środek tej mrocznej tajemnicy trafia Konstanty „Bruno” Brusicki (w tej roli Bogusław Linda) – były snajper, legenda wywiadu, zmuszony do wzięcia udziału w operacji, która ma na celu nie tylko zatarcie śladów, ale także eliminację zamachowca, Alego Agcy. Bruno musi odnaleźć się w świecie pełnym zdrad, manipulacji i pogłosek. Wciągnięty w szpiegowską intrygę, balansuje między lojalnością a moralnością, stając przed wyborem, który może zmienić losy jednostek, ale także całej historii Kościoła i świata. Czy uda mu się przechytrzyć przeciwnika? Jaką rolę odegra w kulisach zamachu i jakie decyzje odcisną piętno na jego życiu? Bilety po 15 zł dostępne w kasie Centrum oraz online na biletyna.pl Kup bilet online: [link] Zarezerwuj swój bilet już dziś i bądź z nami w ten wyjątkowy wieczór. Serdecznie zapraszamy!

„Triumf serca” to film, który powinien zobaczyć każdy, kto pragnie, by świat, w którym żyjemy, wciąż szukał światła i dobra. Poruszający dramat oparty na prawdziwej historii św. Maksymiliana Marii Kolbego – franciszkanina, który w obozie koncentracyjnym Auschwitz oddał życie za współwięźnia. Film amerykańskiego reżysera Anthony’ego D’Ambrosio rozpoczyna się tam, gdzie większość opowieści o ojcu Kolbem się kończy – w celi śmierci. I choć powracamy w retrospekcjach do ważnych momentów z życia św. Maksymiliana Marii Kolbego, to właśnie w tej przestrzeni rozgrywa się najbardziej przejmująca opowieść o ostatnich dniach życia świętego, ukazana z niezwykłą wrażliwością i duchową głębią. Znakomity Marcin Kwaśny w roli ojca Kolbego oddaje nie tylko duchową siłę, lecz także głębokie człowieczeństwo tej postaci. Współwięźniowie ojca Maksymiliana, dotąd anonimowi, zyskują twarze i historie, co czyni tę opowieść jeszcze bardziej realną i pełną emocji. Triumf serca to nie tylko historia męczeństwa, lecz przede wszystkim hołd dla miłości, która – i to jest duchowe przesłanie filmu – jest twórcza i silniejsza niż śmierć. W świecie pełnym podziałów i konfliktów Triumf serca staje się uniwersalnym apelem o dobro, wiarę i człowieczeństwo. 14 sierpnia to data śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego. Został zamordowany w obozie koncentracyjnym Auschwitz w 1941 roku, oddając życie za współwięźnia.

Agnes bierze ślub. Nic nie układa się jednak po jej myśli – mąż nie jest nią zbyt zainteresowany, teściowa krytykuje ją na każdym kroku, a kredyt, który para wzięła na zakup domu, wydaje się przewyższać możliwości finansowe nowożeńców. Agnes szybko popada w depresję. Ponieważ jednak znajdujemy się na austriackiej wsi sprzed blisko trzech stuleci, wszyscy myślą, że opętał ją diabeł.

Akcja nowego filmu Radu Jude rozgrywa się w stolicy Transylwanii – Klużu. Orsolya pracuje tam jako komorniczka i ma do rozwiązania sprawę Iona. Mężczyzna jest byłym sportowcem, który popadł w alkoholizm i bezdomność, od dłuższego czasu nie mogąc znaleźć sobie stałego schronienia. Z piwnicy, którą tymczasowo zajmuje, też musi się wynieść, ponieważ w niedługim czasie w tym miejscu powstanie luksusowy hotel Kontinental. Przeprowadzona przez Orsolyę eksmisja ma jednak tragiczne konsekwencje. Wydarzenia te bardzo mocno wpływają na kobietę, pogrążając ją w poważnym kryzysie egzystencjalnym. Orsolya musi się skonfrontować z poczuciem winy oraz z pytaniami o odpowiedzialność jednostki w coraz bardziej opresyjnej, także pod względem ekonomicznym, rzeczywistości. W nowym filmie Radu Jude łączy dramat i absurdalną komedię, analizuje wszechobecną deweloperkę, post socjalistyczną gospodarkę i rozprzestrzeniający się nacjonalizm. Tytuł filmu nawiązuje do filmu Roberto Rosselliniego „Europa ’51” z 1951 roku.

Yahya jest oskarżony o zamordowanie swojej pozostającej w śpiączce żony. Jednak po roku zostaje uwolniony z braku dowodów. Brat jego żony ściga go, aby pomścić śmierć siostry. Tymczasem Yahya zakochuje się i zaczyna nowe życie, ale cień jego zmarłej żony wciąż pozostaje obecny w jego życiu.

„Droga do Vermiglio” to poruszająca rodzinna saga, uhonorowana Wielką Nagrodą Jury na festiwalu w Wenecji oraz 6 statuetkami prestiżowej nagrody David di Donatello – włoskiego odpowiednika Oscara. Ten oszałamiający wizualnie dramat stał się jednym z największych wydarzeń włoskiego kina ostatnich lat. Reżyserka Maura Delpero – czerpiąc inspirację z historii własnej rodziny – tworzy intymną, ale uniwersalną opowieść o miłości, zdradzie, przemijaniu i nadziei. Osadzony w surowym, a zarazem przepięknym krajobrazie włoskich Alp film przenosi widzów do roku 1944, ukazując życie zamkniętej społeczności w cieniu wielkiej historii. Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty. „Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.

Po seansie odbędzie się spotkanie z reżyserem Wojciechem Smarzowskim. Spotkanie poprowadzi dziennikarz, jeden z kuratorów programowych KNH Piotr Czerkawski. Po spotkaniu zapraszamy na kieliszek wina w foyer przy sali nr 1. Kiedy Gośka poznaje w internecie Grześka, jest przekonana, że to w końcu Ten Jedyny. Grzesiek wariuje na jej punkcie, obsypuje kwiatami, oświadcza się w Wenecji. To musi być miłość, prawda? Ale na tym perfekcyjnym obrazku szybko zaczynają pojawiać się rysy. Wkrótce ich wspólny dom staje się dla Gośki najniebezpieczniejszym z miejsc. To film o granicach miłości, którego nie da się zapomnieć.

Podczas gdy międzynarodowe media, światowi przywódcy i główne platformy mediów społecznościowych nadal cenzurują i zniekształcają narrację, podsycając jednocześnie dehumanizację Palestynek i Palestyńczyków i ich nieustające cierpienie, wykorzystujemy nasze kanały, aby wesprzeć przymusowo odwołany w obliczu wojny w Gazie Festiwal Dni Kina Palestyńskiego (Palestine Cinema Days Festival), którego kolejna edycja miała się odbyć w październiku 2023 roku w Palestynie. 2 listopada, w rocznicę Deklaracji Balfoura, na całym świecie, w tym również w Polsce, odbędzie się ponad 700 pokazów filmów palestyńskich. To globalne przedsięwzięcie jest wyrazem solidarności z Palestyną i narodem palestyńskim w obliczu trwającego ludobójstwa, aktem wzmocnienia ocenzurowanych głosów Palestynek i Palestyńczyków oraz wkładem w zmianę tej zniekształconej narracji. Organizatorzy: Organizacja Palestine Cinema Days Around the World: Filmlab Palestine Organizacja Palestine Cinema Days Poland: kolektyw Palestine Cinema Days Warsaw, Palmyra Films, Stowarzyszenie Plan B