Kino we Wrocławiu (strona 2)

Film przedstawia postać Jacka „Budynia” Szymkiewicza – nietuzinkowego, utalentowanego artysty i osobowości scenicznej, znanego z wyjątkowych, poetyckich tekstów i pasji do muzyki. Postać Budynia ukazana jest bez kategoryzacji, specjalnych ubarwień i ustalonej tezy. Był twórcą niebanalnym, trudnym do uchwycenia, czułym i empatycznym, ale także nieoczekiwanie szalonym i kontrowersyjnym. W filmie pojawiają się jego wypowiedzi, rozmowy z przyjaciółmi oraz wywiady ze znanymi osobowościami sceny muzycznej, którzy byli mu bliscy. Całość wsparta jest kolażami video oraz animacjami, które stanowią symboliczny wyraz jego natury uwidocznionej w tekstach jego piosenek. Film podejmuje temat relacji międzyludzkich, zdrowia psychicznego, uzależnień oraz społecznych przekroczeń, a wszystko dzieje się na tle społecznego przełomu lat 90-tych ubiegłego wieku, polskiej sceny niezależnej i świata artystycznego. Obserwujemy, jak muzyka może stać się sposobem na życie, formą terapii i autokreacji, choć wiąże się z tym wiele trudnych decyzji i wyzwań.

Z ulicznych bójek na ring w Madison Square Garden. Artur Szpilka nie raz słyszał, że czegoś się „nie da”. Każdą z tych opinii rozbijał pięścią — i charakterem. Artur Szpilka to nie tylko jedna z najbardziej rozpoznawalnych twarzy polskiego sportu, ale i człowiek, który swoje życie uczynił ringiem. „Szpilka” to opowieść o sportowcu i o człowieku, który wielokrotnie musiał podnieść się po ciosach – także tych zadanych przez życie. Film dokumentuje zarówno spektakularną karierę pięściarza w boksie zawodowym, jak i jego najnowsze wyzwania w świecie MMA. „Sport był dla mnie kotwicą, która trzymała mnie przy życiu, gdy wszystko inne się waliło. Wierzę, że to Bóg prowadził mnie przez najtrudniejsze chwile, dając siłę do walki nie tylko w ringu, ale i poza nim. Dziś wiem, że nie chodziło o tytuły, lecz o to, by się nie poddawać, nawet gdy los rzucał mi najcięższe ciosy” – wspomina Artur Szpilka. „Szpilka” to opowieść o determinacji i cenie, jaką płaci się za marzenia. O męskości, którą bohater musi zdefiniować na nowo. I o człowieku, który wciąż uczy się wygrywać – także poza ringiem, akceptując siebie.

Dwoje przeznaczonych sobie kochanków walczy z siłami nadprzyrodzonymi, więzami rodzinnymi i samą naturą, aby bronić swojego zakazanego romansu w mistycznym świecie, w którym starożytne moce i proroctwa grożą rozdzieleniem ich.

Zobacz wielki show trzech utalentowanych młodych Włochów! Zaśpiewają dla Ciebie nie tylko najsłynniejsze operowe arie („Nessun dorma”, „E lucevan le stelle”, „La donna è mobile”), ale także hity z filmu „Gladiator” czy musicali „Upiór w Operze” i „Koty”. Zabrzmi również znana włoska pieśń „’O sole mio” i niezwykła muzyka Ennia Morricone. Nie zabraknie też legendarnej ballady „Hallelujah” Leonarda Cohena. Koncertujący na całym świecie zespół Il Volo ma miliony fanów. To młode włoskie operowo-popowe trio (dwóch tenorów i baryton, 30–32 lata) odniosło już ogromny międzynarodowy sukces. Mają ponad miliard wyświetleń na YouTube. Artyści łączą operę i muzykę popularną razem (classical crossover & pop opera), aby w przystępny sposób przybliżyć piękno klasyki jak najszerszemu gronu słuchaczy. Ten niezwykły koncert odbył się w wyjątkowym miejscu na południu Włoch. Latem 2024 roku artyści wystąpili w Valle dei Templi (Dolina Świątyń), wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO monumentalnym zespole architektury helleńskiej na Sycylii. Ich występ podbił serca słuchaczy. Jego kinowa retransmisja jest więc niepowtarzalną okazją, by usłyszeć największe przeboje w wykonaniu tych trzech wyjątkowych śpiewaków: Piera Barone, Ignazia Boschetto i Gianluki Ginoble. W koncercie wystąpi również sopranistka Pretty Yende, gwiazda nowojorskiej The Metropolitan Opera i mediolańskiej La Scali. Il Volo zaśpiewa z nią słynny toast (brindisi) z opery „La traviata” Verdiego.

„Być kochaną” – nowy film producentów „Najgorszego człowieka na świecie” – przewrotnie przypomina, że najważniejsza z miłości to ta, którą obdarzamy siebie samych. Czerpiąc z własnych doświadczeń, debiutująca w pełnym metrażu Lilja Ingolfsdottir stworzyła wielowymiarową opowieść o kobiecie, która po porażce pierwszego związku ma odwagę dać sobie drugą szansę. Wyróżniony aż pięcioma nagrodami na festiwalu w Karlowych Warach oraz niekwestionowany zwycięzca norweskiego odpowiednika Oscarów, „Być kochaną” urzeka empatią i szczerością w stawianiu pytań o miłość, bliskość i samoakceptację. Maria (Helga Guren) wchodzi w kolejną relację z nadzieją na nowy początek. Wystarczy jedno spojrzenie i czuje się, jakby znała Sigmunda (Oddgeir Thune) całe życie, a namiętny romans szybko przeradza się w poważny związek. Historia w „Być kochaną” zaczyna się tam, gdzie kończy się większość love stories. Codzienność w patchworkowej rodzinie szybko ujawnia niespełnione ambicje, niewyrażone uczucia i sprzeczne potrzeby, które kumulują się w emocjonalną bombę – a ta pewnego wieczoru wybucha. W „Być kochaną” przejrzy się wiele kobiet, które starają się pogodzić bycie partnerką i matką, bez rezygnowania z siebie. Empatyczny, ale stawiający na szczerość, pełen gniewu i łez, a jednak terapeutyczny film Norweżki proponuje głęboką refleksję nad tym, kim jesteśmy w relacjach i z czego rezygnujemy, próbując sprostać cudzym oczekiwaniom. „Być kochaną” pozwala jednak uwierzyć w kolejną szansę, widząc w kryzysie początek pięknej, nowej relacji: ze sobą.

zagrają matkę i córkę w prowokacyjnej sztuce Bernarda Shawa, należącej do klasyki teatru. Vivie Warren to kobieta wyprzedzająca swoje czasy, podczas gdy jej matka jest ukształtowana przez dawny, patriarchalny porządek. To właśnie dzięki niemu pani Warren zbudowała swoją fortunę — ale jaką cenę przyszło jej za to zapłacić? Spektakl, zarejestrowany na żywo na londyńskim West Endzie, ponownie łączy Imeldę Staunton i reżysera Dominica Cooke’a („Follies”, „Good”), który podejmuje temat konfliktu między moralnością a niezależnością, tradycją a postępem.

Mitski: The Land - wyjątkowy koncert na wielkim ekranie w Multikinie! Mitski, czyli japońsko-amerykańska artystka, która szturmem podbiła serca fanów na całym świecie - powraca w wyjątkowym wydarzeniu kinowym. „Mitski: The Land” przenosi magię jej koncertów na duży ekran, uchwyconą podczas trzech wieczorów w Fox Theatre w Atlancie w 2024 roku. To niezwykłe widowisko łączy teatralność, intymność i ogromną sceniczną energię Mitski. Artystka prezentuje materiał ze swojego uznanego siódmego albumu The Land Is Inhospitable and So Are We, a także nowe aranżacje utworów z całej kariery. W towarzystwie siedmioosobowego zespołu i z choreografią Moniki Mirabile, Mitski wykorzystuje każdy fragment sceny, przeplatając światło i cień w pełnym emocji spektaklu. Minimalistyczna, a zarazem poetycka scenografia autorstwa Andiego Watsona podkreśla tematy izolacji, tęsknoty i piękna ludzkich więzi. Reżyser Grant James oraz producent Patrick Hyland uchwycili Mitski w szczytowej formie - tworząc kinowe doświadczenie, które pozwala ponownie przeżyć magię koncertu albo odkryć ją po raz pierwszy.

Musical „Ty [Romantyka]” w kinie to pierwszy historyczny oryginalny musical produkcji ukraińskiej, który daje możliwość zobaczenia na własne oczy żywych pisarzy minionego stulecia – prawdziwych ludzi z krwi i kości. Historia opowiada o Domu Słowa w Charkowie, gdzie władza radziecka zamordowała setki przedstawicieli ukraińskiej elity twórczej początku XX wieku.„Ty [Romantyka]” zdmuchuje kurz czasu z nazwisk Chwylowego, Kurbasa, Sosury, Semenki… Po raz pierwszy na muzykę zostały przełożone historie zdrady poety Pawła Tyczyny, służby Wołodymyra Sosury w Trzeciej Szturmowej, rozstrzelania co drugiego ukraińskiego pisarza w Domu Słowa, samobójstwa Mykoły Chwylowego… Imiona, które ożywają na ekranie na waszych oczach – to doświadczenie nie do opisania słowami.Reżyser „Ty [Romantyka]” Oleksandr Chomenko: „To nie jest spektakl o tragedii Straconego Pokolenia, bo ile można się smucić? To nie jest przedstawienie z kluczową ideą, że «trzeba kochać Ukrainę i wtedy wszystko będzie dobrze». Nie. To za mało. To okno w przeszłość, gdzie wchodzisz i rozpuszczasz się w charkowskim Domu Słowa, w tej epoce, w dialogach Soszury, Chwylowego. Oto czym jest romantyka – to możliwość podróżowania w czasie.”

Kiedy słyszysz o karierze, wiedz, że każdy swą drogę wybierze. Różne mamy talenty i pasje, przyjdzie czas na twoje własne. W programie: I love this job – Przyjęciowe rewolucje Przedszkolaki – Pani pielęgniarka Rodzinka Treflików – Poetą być Pamiętnik Florki – Magia I love this job – Ważna przesyłka

Wkrocz do kina tanecznym krokiem na najnowszy koncert maestra André Rieu! Poczuj się jak w rozświetloną tysiącami gwiazd letnią noc, pełną muzyki, miłości i wzruszeń! Wiruj w rytm ponadczasowych walców wielkiego Johanna Straussa, którego 200. urodziny obchodzimy w tym roku. Baw się na całego podczas jeszcze większego, jeszcze piękniejszego i jeszcze bardziej urzekającego nowego show André Rieu z Maastricht pod tytułem „Przetańczyć całą noc!”. Retransmisję koncertu poprowadzi Maja Jasińska, polska flecistka w Orkiestrze Johanna Straussa. Od wielu lat każdego lipcowego dnia w czarującym i tętniącym życiem sercu Maastricht robi się tłoczniej niż zwykle. W miłej i serdecznej atmosferze ludzie przybywają tu z każdego zakątka świata. Oczekują na wieczorne wydarzenie, które na zawsze odmieni ich życie. Czekają, by doświadczyć, jak za sprawą słynnego skrzypka André Rieu i jego Orkiestry Johanna Straussa plac Vrijthof przemienia się w największą salę balową świata, a oni sami zaczną szczęśliwie bawić się do samego rana. Jeden z tych cudownych wieczorów – już tradycyjnie od wielu lat – będzie retransmitowany do kin na całym świecie. Koncert „Przetańczyć całą noc!” uświetnią znakomici goście Twojego ukochanego króla walca, z rozwijającą swoją niezwykłą karierę Emmą Kok na czele. Wielka miłość André Rieu do polskiej publiczności zaowocowała po raz kolejny wyjątkową gratką dla wszystkich widzów znad Wisły: gospodynią i prowadzącą show maestra znów będzie Maja Jasińska, flecistka z jego Orkiestry Johanna Straussa.

PREMIERA POLSKA SEKCJA: KONKURS FABULARNY W małej wiosce w „szarej strefie” w Donbasie, pozostało tylko dwóch wrogów z dzieciństwa. Pszczelarz Serhii martwi się o swoje pszczoły, a awanturniczy Pashka nie ma o co się martwić, poza sobą. Pod ostrzałem pocisków, bez elektryczności, w całkowitym opuszczeniu, emeryci żyją swoim codziennym życiem, a czasami spotykają się, aby prowadzić spory i niemiłe, ale konieczne rozmowy. Wieczorami odwiedzają ich z nieproszeni uzbrojeni goście. Życie każdego z nich potoczyło się inaczej i obaj mają czas, by je przemyśleć. Z powodu wojny próbują wieść swoje spokojne życie w niebezpiecznym miejscu, ale wszystko się rozpada, gdy w wiosce pojawia się rosyjski snajper. Codzienne życie samotnych mieszkańców ujawnia sytuację geopolityczną i społeczną w regionie. Film powstał na podstawie powieści “Szare pszczoły” Adriya Kurkova.

Międzynarodowy Festiwal Filmów Animowanych Animator w Poznaniu to największy festiwal filmu animowanego w Polsce. Pierwsza edycja odbyła się w 2008 roku i stanowiła kulminację obchodów 60-lecia Polskiej Animacji. Podczas każdej edycji Festiwalu prezentowanych jest około 300 filmów z całego świata, w tym retrospektywy, przeglądy, premiery czy klasyki animacji. W programie znajdują się także sekcje związane z grami oraz wirtualną rzeczywistością. W progrsmie: 1. “Czy Ty mnie słyszysz?” (15’), reż. Anastazja Naumenko, Polska 2024 Lekcje Zoomowe Nastii, podczas których uczy swoją mamę obsługi laptopa, są zakłócone przez niestabilne połącznie internetowe – oraz powracające rodzinne traumy. 2. „Rozdarcia”, (8’48’’), reż. Paulina Ziółkowska, Polska 2025 Film o niemożności podjęcia decyzji. Świat wypełniony możliwościami i zagubiona bohaterka, która może wcale nie chce wybrać. 3. „Basen albo śmierć złotej rybki” (13’48’’), reż. Daria Kopiec, Polska 2025 To opowieść o władczej relacji między matką a córką. Główna bohaterka, poprzez tłumiony gniew i bunt wobec matki, przemienia się w tytułową złotą rybkę. 4. „Shadows” (12’), reż. Rand Beiruty, Jordania 2024 W zatłoczonym lotnisku Ahlam, 14-letnia matka, ucieka z Bagdadu – jedynego miejsca, które w swoim życiu znała. Walcząc z czyhającymi cieniami, wspomina swoją podróż ku odzyskaniu swojego życia. 5. “Ordinary Life” (9’48’’), reż. Yoriko Mizushiri, Francja, Japonia 2025 Zwyczajne życie powtarza się każdego dnia. Ciąg chwil, które przeżywamy raz za razem, nigdy nie jest taki sam, wszystko się zmienia i chwieje. 6. „Autokar” (17’27’’), reż. Sylwia Szkiłądź, Belgia, Francja 2025 W latach 90. 8-letnia Agata opuszcza Polskę i wyjeżdża do Belgii. Jej perspektywa przekształca rzeczywistość migracyjną w doświadczenie inicjacyjne.

Autobiograficzny film niemieckiego reżysera Matthiasa Glasnera to przejmująca opowieść o rodzinie w kryzysie. Nagrodzona Srebrnym Niedźwiedziem za najlepszy scenariusz produkcja jest zarazem absurdalnie zabawna, śmiertelnie poważna, czuła i brutalna. Glasner udowadnia, że o tych najtrudniejszych sprawach można mówić w zaskakujący sposób.W centrum tej opowieści jest rodzina, która już dawno zapomniała o łączących ją więzach. Dopiero widmo śmierci staje się czymś, co potrafi dać namiastkę bliskości i doprowadzić do ponownego spotkania schorowanych rodziców oraz dorosłych, prowadzących burzliwe życie dzieci.Kiedy cierpiący na demencję Gerd trafia do domu opieki, jego żona Lissy zostaje sama. Odpowiedzialność za losy starzejących się rodziców spada na ich syna Toma, cenionego dyrygenta przed czterdziestką, którego życie, zarówno zawodowe, jak i osobiste, przypomina jeden wielki chaos. Podobnie zresztą jak jego siostry Ellen, mającej wyraźną słabość do alkoholu oraz żonatych mężczyzn.Bohaterowie muszą jednak pamiętać, że ucieczka przed odpowiedzialnością, podobnie jak wszystko inne w życiu, ma swoją cenę. Ta historia jest jak najlepsza rodzinna sesja terapeutyczna.

Początkujący, ale pełen dobrych chęci anioł Gabriel wywraca do góry nogami życie ubogiego magazyniera i opływającego w luksusy kapitalisty. Błyskotliwa komedia o początkującym aniele, którego dobre chęci stają się utrapieniem dla dwóch spokojnych obywateli. KEANU REEVES zaskakuje komediowym talentem, a SETH ROGEN po raz kolejny udowadnia, że potrafi rozbawić do łez. Film zdobywcy ZŁOTEGO GLOBU, komika, aktora i reżysera, czyli AZIZA ANSARIEGO znanego z seriali „SPECJALISTA OD NICZEGO” oraz „PARKS AND RECREATION”. Arj od lat ma poczucie, że prawdziwe życie jest gdzie indziej. Z zazdrością obserwuje bogaczy takich jak Jeff, który nie musi chwytać się niskopłatnych zajęć, by związać koniec z końcem. Jeff mieszka w swojej willi na wzgórzu i patrzy na świat z góry, ale nie potrafi docenić tego, czym obdarzył go los. Żaden z nich nie wie, że początkujący anioł Gabriel ma co do nich śmiałe plany. W przypływie ambicji i dobrych chęci postanawia, bez zgody „z góry”, zafundować im nieoczekiwaną zamianę miejsc. Na skutek jego nadprzyrodzonej interwencji teraz Arj pławi się w luksusach, a Jeff goni za groszem. Ale w prawdziwe kłopoty wpada też anioł Gabriel. Niebiańskie kierownictwo karze go za samowolkę odebraniem skrzydeł i życiem śmiertelnika. Będzie mógł wrócić na etat anioła, jeśli przekona Arja i Jeffa, by dobrowolnie wrócili do swych dawnych ról. Jeff zgadza się natychmiast, ale Arj ani myśli rezygnować z nowego, wspaniałego życia.

Agnes bierze ślub. Nic nie układa się jednak po jej myśli – mąż nie jest nią zbyt zainteresowany, teściowa krytykuje ją na każdym kroku, a kredyt, który para wzięła na zakup domu, wydaje się przewyższać możliwości finansowe nowożeńców. Agnes szybko popada w depresję. Ponieważ jednak znajdujemy się na austriackiej wsi sprzed blisko trzech stuleci, wszyscy myślą, że opętał ją diabeł.

Oszukać przeznaczenie: Więzy krwi,najnowsza odsłona krwawego i kasowego cyklu studia New Line Cinema, zabiera widzów do samych początków tego, jak śmierć zaczęła realizować swoje obłąkane poczucie sprawiedliwości.Prześladowana strasznym, powtarzającym się koszmarem studentka Stefanie wraca do rodzinnego miasta. Chce odnaleźć jedyną osobę, która może przerwać błędne koło i ocalić członków jej rodziny przed niechybnie czekającą ich makabryczną śmiercią.

Depeche Mode: M to kinowa podróż do serca relacji między meksykańską kulturą a śmiercią, wzbogacona niezapomnianymi występami Depeche Mode podczas ich trasy koncertowej Memento Mori w 2023 roku. Film ten – stworzony i wyreżyserowany przez meksykańskiego reżysera i laureata wielu nagród Fernando Frías – zgłębia trzy wyprzedane co do miejsca koncerty zespołu w stolicy Meksyku, w których udział wzięło ponad 200 000 fanów. Materiały koncertowe łączą się z pełnymi interpretacji dodatkami i archiwalnymi treściami. DEPECHE MODE: M oddaje część globalnemu wpływowi zespołu, jednocześnie analizując głębokie więzi pomiędzy muzyką, śmiertelnością i meksykańską tradycją – to punkt, w którym cierpienie, pamięć, radość i taniec łączą się ze sobą, tworząc coś wyjątkowo i pięknie ludzkiego.

Rok 1955, Nowy Jork. Prywatny detektyw Harry Angel (Mickey Rourke) przyjmuje intratne zlecenie od tajemniczego Louisa Cyphre’a (Robert De Niro). Jego zadaniem jest odnalezienie zaginionego przed wielu laty piosenkarza Johnny’ego Favorite’a. Śledztwo prowadzi głównego bohatera do Nowego Orleanu, w samo serce okultystycznych rytuałów, w skwar dusznego lata, w świat czarnego jazzu i zadymionych spelunek. Ścigany przez wizje, koszmary i ścielące się gęsto trupy Angel dotrze w końcu do przerażającej prawdy – a widz do niezapomnianego finału i jednego z najbardziej ikonicznych plot twistów w historii kina, nie tylko grozy. Alan Parker (“Missisipi w ogniu”, “Midnight Express”, “Pink Floyd: The Wall”) w mistrzowski sposób łączy kryminał noir z horrorem satanistycznym, tworząc dzieło o niepodrabialnym klimacie. Frenetyczny i zmysłowy jak “Opętanie”, oniryczny i niepokojący jak “Zagubiona autostrada”, pogański i występny jak “Dziewiąte wrota”, a do tego błyskotliwy i zaskakujący jak “Memento” (które zresztą zainspirował) – “Harry’ego Angela” można porównywać do wielu tytułów, ale zawsze wymknie się klasyfikacjom. Podobnie jak kreujący w tym filmie być może najlepszą rolę w życiu, niepokorny Mickey Rourke, a także De Niro w chyba najbardziej ekscentrycznym ze swoich ekranowych wcieleń.

W zestawie: - Ryś, reż. Stanisław Różewicz - Polska, 1981 - 82' gatunek: dramat, wojenny, psychologiczny Młody ksiądz próbuje nie dopuścić do wykonania wyroku na oskarżonym o zdradę stelmachu. - Pieniądze albo życie, reż. Jerzy Skolimowski - Polska, 1961 - 5' gatunek: krótkometrażowy Trwa niemiecka okupacja. W wesołym miasteczku gdzieś w Polsce spotyka się dwóch mężczyzn. Jeden z nich odbiera od drugiego pieniądze, jednak suma nie zgadza się z wcześniejszymi ustaleniami. Niezrażony przestrogami mężczyzna upomina się o resztę kwoty, gdyż od niej zależy jego życie.

Yahya jest oskarżony o zamordowanie swojej pozostającej w śpiączce żony. Jednak po roku zostaje uwolniony z braku dowodów. Brat jego żony ściga go, aby pomścić śmierć siostry. Tymczasem Yahya zakochuje się i zaczyna nowe życie, ale cień jego zmarłej żony wciąż pozostaje obecny w jego życiu.

„Droga do Vermiglio” to poruszająca rodzinna saga, uhonorowana Wielką Nagrodą Jury na festiwalu w Wenecji oraz 6 statuetkami prestiżowej nagrody David di Donatello – włoskiego odpowiednika Oscara. Ten oszałamiający wizualnie dramat stał się jednym z największych wydarzeń włoskiego kina ostatnich lat. Reżyserka Maura Delpero – czerpiąc inspirację z historii własnej rodziny – tworzy intymną, ale uniwersalną opowieść o miłości, zdradzie, przemijaniu i nadziei. Osadzony w surowym, a zarazem przepięknym krajobrazie włoskich Alp film przenosi widzów do roku 1944, ukazując życie zamkniętej społeczności w cieniu wielkiej historii. Ostatnie miesiące II wojny światowej. Spokojne życie mieszkającej w górskiej wiosce Vermiglio rodziny zakłóca pojawienie się młodego żołnierza, który dezerteruje z armii i szuka schronienia z dala od wojennego frontu. Mężczyzna nawiązuje romans z najstarszą córką miejscowego nauczyciela. Ich związek staje się katalizatorem przemian, zarówno w samej rodzinie, jak i w lokalnej społeczności, ujawniając długo skrywane emocje, tajemnice i konflikty. „Droga do Vermiglio” jest jak pocztówka wysłana w przyszłość, gdzie pod śniegiem, kostiumem i pieczołowicie oddanymi detalami surowej egzystencji kryje się porywająca, żywa i przejmująca historia o tym, jak odległe zdarzenia i decyzje wpływają na nas tu i teraz. Dzięki zniuansowanym postaciom, wyjątkowym zdjęciom ukazującym zapierające dech w piersi alpejskie krajobrazy oraz subtelnej narracji Delpero tworzy kino, które zapada głęboko w pamięć – ciche, ale niezwykle mocne. Rytm zmieniającej się przyrody oddają towarzyszące bohaterom nokturny Fryderyka Chopina oraz „Cztery pory roku” Vivaldiego. Ta subtelnie zrealizowana opowieść jest emocjonalną podróżą przez ludzkie wybory i ich konsekwencje, które definiują nasze życie.

Wojciech Jerzy Has (1925–2000) był jednym z najwybitniejszych reżyserów w historii polskiego i europejskiego kina, a także malarzem i pedagogiem. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, związany przez wiele lat z wrocławską Wytwórnią Filmów Fabularnych, stworzył własny, rozpoznawalny język filmowy – pełen oniryzmu, symboli i plastycznego bogactwa. Wśród jego najsłynniejszych dzieł znajdują się m.in. „Pętla”, „Rękopis znaleziony w Saragossie”, „Szyfry”, „Lalka” oraz „Sanatorium pod klepsydrą” – ekranizacja prozy Brunona Schulza, uznawana za jedno z arcydzieł światowego kina. Has był również cenionym profesorem i rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, w której wychował całe pokolenia polskich filmowców. Rok 2025, ustanowiony przez Senat RP Rokiem Wojciecha Jerzego Hasa, stanowi okazję do ponownego odkrycia jego niezwykłego dorobku, ale także do wspólnego świętowania, spotkania z osobami, które miały sposobność współpracować, przyjaźnić się i uczyć od Hasa, a także by przypomnieć wrocławskie momenty z biografii reżysera. Chcąc oddać hołd temu wybitnemu artyście, Instytut im. Jerzego Grotowskiego dołączył do wrocławskich obchodów Roku Hasa ze specjalnymi wydarzeniami, które odbędą się 13 listopada 2025 roku. Harmonogram wydarzeń 12:30 | Spotkanie na skwerze Wojciecha Jerzego Hasa przy wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych oraz złożenie kwiatów pod tablicą upamiętniającą reżysera 13:00 | Nadanie imienia Wojciecha Jerzego Hasa jednemu z wrocławskich tramwajów miejskich (miejsce wydarzenia: przystanek zabytkowy tramwajów przy Hali Stulecia) 13:30 | Przejazd tramwajem im. Wojciecha Jerzego Hasa na Plac Teatralny (do przystanku muzealnego przy Operze Wrocławskiej) 14:30 | Otwarcie plenerowej wystawy „Zawsze Has” w Przejściu Żelaźniczym – prezentacja plakatów nadesłanych na konkurs organizowany przez Instytut Grotowskiego na projekt graficzny plakatu inspirowanego twórczością Wojciecha Jerzego Hasa oraz wręczenie nagród. Czas trwania wystawy: 13-27.11.2025 18:00 | Kairos/καιρός – specjalny pokaz nowej odsłony performansu/instalacji Studia Wachowicz/Fret, inspirowanej filmem Wojciecha Jerzego Hasa pt. „Sanatorium pod klepsydrą” (miejsce wydarzenia: Centrum Sztuk Performatywnych Instytutu Grotowskiego)